Dit verscheen in de kranten over Pervijze - 2003


 

Pervijze Aktief is de oudste Diksmuidse dorpsraad (Uit Het Wekelijks Nieuws 17/01/2003)

De dorpsraad Pervijze Aktief is zopas begonnen aan zijn 26ste werkingsjaar, en nog steeds gebeurt dat met evenveel enthousiasme als in de beginjaren, zij het dat de pleg grotendeels uit andere namen bestaat. Huidig voorzitter Bart Verbrugghe blikte tijdens de recente nieuwjaarsreceptie dan ook even terug naar een kwarteeuw bezorgheid om het algemeen welzijn van zijn gemeente.

"De dorpsraad Pervijze Aktief werd in 1977 gesticht", zegt voorzitter Bart Verbrugghe, die n.a.v. de traditionele nieuwjaarsreceptie nog eens de oprichters en de mensen van het eerste uur wilde betrekken in de hulde. "Deze dorpsraad kwam er eigenlijk als een bezorgde reactieop de toenmalige fusies van gemeenten. Het initiatief werd genomen door enkele mensen die aktief waren in het verenigingsleven in Pervijze. De fundamenten werden gelegd op een bijeenkomst op 22 maart 1977".
"Marijke Schotte, Walter Gouwy, Marcel Dewicke, Raf Goemaere, Edwig Decat, Sidon Roels, Georges Markey en Adelson Decat waren de aanwezigen. Uit deze bijeenkomst resulteerde de werkgroep Pervijze Aktief, die op 2 mei 1977 boven de doopvont gehouden werd en een overkoepelend orgaan wou zijn voor de vier dorpen van Groot-Pervijze (Pervijze, Stuivekenskerke, Oostkerke en Lampernisse), die al zes jaar eerder gefusioneerd waren. Gedurende de drie eerstvolgende jaren probeerde deze werkgroep zijn plaats in te nemen tussen de verenigingen en het beleid, en stelde men zich tot doel om samen met het verenigingsleven te werken aan de ontwikkeling van dit verenigingsleven, en dit ten gunste van de hele bevolking. Men wilde dit vooral bereiken via inspraak en samenwerking met Groot-Diksmuide".

Dagelijks bestuur

"Een van de grootste zorgen in die tijd was de vrees dat er aan de dienstverlening in de dorpen zou geraakt worden, zoals bv. het gemeenschapsleven, het jeugdwerk, de socio-culturele activiteiten, bejaardenzorg, sport, ontspanning, milieubeheer, enz... De dorpsraad-trein was echter vertrokken en het initiatief sloeg blijkbaar aan, want iin jaar later, in 1978, richtte Leke vanuit dezelfde bekommernis eveneens een dorpsraad op, terwijl nog later Esen en Vladslo volgden, en meer recent nog Woumen en St-Jacobskapelle. In Pervijze bleef men ook niet stilzitten en werd de werkgroep omgedoopt tot de VZW dorpsraad Pervijze-Aktief".
"Op 22 juli 1980 koos de algemene vergadering het eerste dagelijks bestuur dat bestond uit voorzitter Edwig Decat, onder voorzitter Raf Goemaere, secretaris-penningmeester Eddy Wittouck, redactieverantwoordelijke Adelson Decat en de leden Urbain Vanbeveren, Joris Dewicke en Marcel Danneels. Zoals veel verenigingen kende ook onze dorpsraad zijn hoogte- en laagtepunten, maar steeds was er iin constante : proberen een meerwaarde te betekenen voor Groot-Diksmuide en zijn inwoners. Gerealiseerde zaken opsommen is onbegonnen werk, en bovendien werden heel wat zaken verwezenlijkt zonder dat de Pervijzenaars daar onmiddellijk iets van merkten".

Vers bloed

"Thans zijn de bekommernissen van de 'pioniers' helaas nog steeds zo'n beetje dezelfde. Het is immers een bekend verschijnsel dat als een dorp over geen politieke mandatarissen beschikt, het voor veel beleidvoerders van ondergeschikt belang wordt, zodat de dorpsraad dan eigenlijk een beetje de functie van plaatselijke politieker moet overnemen. Steeds op de hoede zijn, signalen waarnemen, herkennen en correct inschatten, geruchten natrekken en waar nodig ontkrachten. De relatie met het beleid is eveneens belangrijk. Er moet wederzijds respect zijn, maar met ruimte voor kritiek. Van mening verschillen moet immers kunnen, dat laten merken en zeggen of schrijven eveneens".
"We gaan nu ons 26ste werkingsjaar in, en we zullen dit blijven doen met dezelfde kritische ingesteldheid en vastberadenheid", aldus Bart Verbrugghe, die Adelson Decat, de man die er van in het prille begin bij was, nog even in de schijnwerpers zette en met een geschenk bedacht. "Toch moet het voor iedereen duidelijk zijn dat noch Adelson, noch ik eeuwig zullen blijven 'werken' in dienst van de dorpsraad. Aan alles komt een eind en niemand is onmisbaar, en bovendien ben ik van mening dat te lang dezelfde mensen aan het roer nefast is voor het aanpassingsvermogen van een vereniging. Vandaar deze oproep naar iedereen die onze dorpsraad Pervijze Aktief wil komen versterken : we bieden u geen loon, maar wel een goede opleiding, en na enige tijd een dik olifantenvel", aldus nog dorpsraadvoorzitter Bart Verbrugghe.

 

Alleen optimisten leven lang (Uit het Wekelijks Nieuws van 17/01/2003)

"Ik ben 100 jaar geworden door veel te werken, veel te sparen, vele tegenslagen te verwerken en veel bezig te zijn", zegt Martha Goderis en ze neemt nog vlug haar 'crocheer'-werk ter hand.

Martha Goderis werd geboren op 18 januari 1903 in de Veurnse Bewesterpoort, als jongste kind van een kroostrijk gezin. "Ik ging bij de nonnetjes van Adinkerke op school, drie kwartier te voet elke dag", vertelt Martha zelf, "maar we kregen er prima onderwijs". Het woordje 'prima' typeert Martha volledig. Ze wilde alleen maar kwaliteit rond zich. Martha koos steeds het betere boek. Ze was abbonee van de krant 'La Libre Belgique', want dat was de beste Belgische krant. Alleen de beste mechaniciens mochten aan haar landbouwmachines werken. En zo kunnen wij het rijtje aflopen, haar leven lang.

Lief en Leed

Toch liep het voor Martha niet steeds van een leien dakje. Op 7 april 1932 trouwde ze, het huwelijk bleef kinderloos. "Als jonge beginners gingen we ons vestigen op een boerderij in Pervijze en later in De Moeren, maar tien jaar daarna moesten we onze hoeve al verlaten" zucht Martha. "Heel het gebied van De Moeren kwam onder water te staan. Op sommige plaatsen zelfs tot 3 meter hoog"
Door de bewegingen van het water werden de gebouwen wankel en toen Martha en haar man konden terugkeren, vonden ze niets meer dan een ruine. "Gelukkig waren de dieren al lang overgebracht naar een andere boerderij en konden de landbouwmachines degelijk gekuist en hersteld worden", vertelt Martha. "We richtten het kippenhok in als noodwoning".

De mooie kant

Het leven kent niet alleen tegenslagen, er waren in Martha's lange leven ook mooie momenten. "Wij konden zelf tarwe malen en zelf brood bakken", zegt Martha en je kan de voldoening van haar gezicht lezen...
Martha Goderis ging vaak op bezoek bij haar broer in Frankrijk "en dan dronken we samen een Calvadosje" lacht ze. "We mochten ook elke woensdag naar de markt in Veurne, om boter en eieren te verkopen. Ook dat was elke keer weer een plezante uitstap".
In 1957 verhuisde het echtpaar, op pensioenleeftijd ondertussen, naar't Kasteeltje in Adinkerke...

Feest

Martha Goderis woont sinds 1996 in het rusthuis Sint Anna in Bulskamp. Op 18 januari wordt ze 100... Het stadsbestuur komt op bezoek en er is een feest voorzien met de dichtste familieleden. Naar aanleiding van dit familie-unicum zette Filip Goderis (neef) alle familiegegevens op een rijtje.

 

Goud voor Yvonne en Henri (Uit het Wekelijks Nieuws van 31/01/2003)

Yvonne Goemaere en Henri Vermote vierden zaterdag 25 januari hun gouden bruiloft. Henri werd te Pervijze geboren op 7 juli 1926 en zijn vrouw Yvonne zag het levenslicht in Oostende op 1 november 1930. Ze gaven elkaar het ja-woord in Pervijze op 24 januari 1953. Op de trouwdag was het bitter koud. Zo koud dat Yvonne in de kerk zat te klappertanden en bijna het ja-woorde niet kon uitspreken. 'Ook haar bruidsboeket kon ze omwille van de kou met moeite vasthouden' voegde waarnemend burgemeester Eric De Keyser eraan toe tijdens zijn toespraak op het stadhuis. Henri was metselaar en Yvonne was huisvrouw en zorgde voor de opvoeding van de twee kinderen, Bernice getrouwd met Jean-Pierre Baillieu wonend in Pervijze en Brigitte getrouwd met Guido Debaenst en wonend in Veurne. Er zijn vier kleinkinderen.

 

Bloedgevers redden levens (Uit het Wekelijks Nieuws van 14/02/2003)

De bloedgevers van Pervijze hadden reden om te vieren : niet alleen wordt er al 40 jaar lang bloed gegeven in Pervijze, er werden ook 11 verdienstelijke donoren gehuldigd.

Na het welkomwoord door voorzitter Walter Gouwy naar aanleiding van het 40-jarig bestaan van de vriendenkring, werd tijdens de huldeplechtigheid van de vrijwillige bloed- en plasmagevers door Lieven Verdonck van het bloedtransfusiecentrum West- Vlaanderen een korte uitleg gegeven over de testmethodes van het bloed. Hij had een passend dankwoord voor het bestuur van de vriendenkring en haar vrijwillige bloed- en plasmagevers. Hij spoorde aan voor een verdere samenwerking op dezelfde manier.
Vervolgens werden door Lieven Verdonck 11 donoren gehuldigd. Twee bloedgevers Ria Maeckelbergh en Daniel Sinnaeve kregen een getuigschrift en een bronzen legpenning 'De Pelikaan' voor 20 bloedgiften, Marleen Debeir, Geert Vanheste en Sofie Verslype werden gehuldigd voor 40 giften. Het drietal kreeg een getuigschrift en een erkentelijkheidsmedaille met bronzen kenteken. Het getuigschrift met zilveren kenteken voor 60 bloedgiften werd opgespeld bij Eddy Janseune, Johan Scharlaken en Maria Vanbelleghem. Christiane Waeyaert kreeg een getuigschrift en een bronzen legpenning voor 50 plasmagiften. Tarcy Barack kreeg een gouden kenteken opgespeld omwille van 80 bloedgiften. Tenslotten werd door Lieven Verdonck een bedankingsgetuigschrift samen met een speciaal aandenken uitgereikt aan Maria Vanbelleghem vanwege het bereiken van de leeftijdsgrens.

 

Na verbod minister van Landsverdediging Flahaut : geen SeaKing-luchtdoop (Uit het Wekelijks Nieuws van 07/03/2003)

Een dozijn leerlingen van de basisscholen van Groot-Pervijze, de laureaten van een zoek- en vragenwedstrijd, zagen een helikoptervluchtje met de SeaKing aan hun neus voorbij gaan omdat de minister van Landsverdediging geen toelating gaf om op te stijgen. Minister Flahaut wilde daarmee een precedent vermijden. Een rondleiding op de luchtmachtbasis van Koksijde mocht wel.

De Nationale Strijdersbond (NSB) afdeling Pervijze, organiseerde twee jaar geleden een zoek- en vragenwedstrijd voor alle kinderen van de lagere basisscholen van Groot-Pervijze. Deze wedstrijd werd georganiseerd in het kader van de 11-november herdenking rond de wapenstilstand, en uit de bekommernis de jeugd blijvend te herinneren aan deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis. Ook de dorpsraad van Pervijze, de Federatie Pervijze met pastoor Philippe Vindevogel, Het herdenkingscomiti '14-'18 Pervijze en de Basisscholen verleenden hun medewerking aan het initiatief, met een ruime prijzenpot tot gevolg. Een 50-tal kinderen namen toen aan deze wedstrijd deel, en de prijzen werden uitgereikt n.a.v. de wapenstilstandsherdenking.
Dorpsraadvoorzitter Bart Verbrugghe, zelf in beroepsverband actief bij de NAVO, en NSB-voorzitter Roger Riekaert, een gewezen militair, besloten de twaalf laureaten van de wedstrijd eeeen luchtdoop met een SeaKing-helikopter aan te bieden. Omdat de luchtmachtbasis van Koksijde niet zo veraf is van Pervijze, kennen de kinderen de SeaKings van hen regelmatig over de school te zien en horen vliegen. Ze waren uiteraard meteen gewonnen voor het idee.

Verzekering

Er werd een schriftelijk verzoek gericht aan de minister van Landsverdediging, maar die verbood het initiatief omdat hij geen precedent wilde scheppen en bang was dat daarna heel wat andere scholen zo'n aanvraag zouden doen, wat landsverdediging zou verplichten om telkens een dure verzekering af te sluiten. Hij wilde dus geen uitzondering maken voor de kinderen van Pervijze. Die vonden dat uiteraard best jammer, maar ze mochten als 'troostprijs' wel een bezoekje brengen aan de luchtmachtbasis van Koksijde, waar ze door adjudant Jean-Pierre De Blieck uitgebreid rondgeleid werden en o.m. met de brandweerwagen van de basis mochten meerijden en spuiten met de brandslangen.
De leerlingen mochten de SeaKing van binnen en van buiten bewonderen, waarna de helikopter zelf opsteeg om een demonstratie van een redding te geven, evenwel zonder de kinderen aan boord. Die vonden het spijtig van de gemiste luchtdoop, want de meesten hadden nog nooit gevlogen, maar ze begrepen dat de minister niet de verantwoordelijkheid kon nemen hun veiligheid in het gedrang te brengen. Al bij al was het toch een uiterst blije bende die opnieuw richting Pervijze trok.

 

Muzikaal jubileum Nicolas Pervisum (uit het Wekelijks Nieuws van 21/03/2003)

Het kerkkoor Nicolas Pervisum uit Pervijze is 20 jaar jong, een jubileum dat gevierd werd met het opluisteren van de zondagsmis in de kerk van Pervijze, een receptie in het ontmoetingscentrum Ten Bercle, en een feestmaal. Drie leden van het koor ontvingen tevens het zilveren ereteken als 15 jaar koorlid van Nicolas Pervisum.

Nicolas Pervisum werd twintig jaar geleden boven de doopvont gehouden, en dat werd onlangs feestelijk gevierd in Pervijze. Het bestuur, met voorzitter Georges Vandewoude en secretaris Chris Vandewalle op kop, huldigde meteen ook drie verdienstelijke koorleden. Chris De Hantsetters, Monique Balanck-Kesteloot en Addy Dubois-Mattheessens zetten zich immers al 15 jaar onafgebroken in voor dit kerkkoor, mochten uit handen van Diksmuids schepen van Cultuur, Jan Colaert, dan ook een zilveren ereteken in ontvangst nemen.
"Negen leden zijn er al bij vanaf het eerste moment", aldus voorzitter Georges Vandewoude. "Naast 35 repetities waren er vorig jaar 21 optredens waarvan drie jubilea, zes begrafenissen, tien kerkdiensten in Pervijze en twee diensten in andere kerken van onze federatie. Onze koorleden waren dus 56 keer present, toch wel een mooie bijdrage aan de parochiale gemeenschap....

Historiek

"Nicolas Pervisum verwijst naar de patroonheilige en oudste benaming van de parochie en werd opgericht eind 1982 op initiatief van E.H. Antoon Garmyn en Eddy Wittouck", vertelt secretaris Chris Vandewalle, tevens archivaris van de stad Diksmuide. Er werd toen een koor samengesteld om de kerstavond op te luisteren. Er waren 42 deelnemers en meteen werd besloten door te gaan. De bestuursleden van het eerste uur waren Eddy Wittouck (voorzitter/koorleider), Laura Markey (ondervoorzitter), Sidon Roels (secretaris), Camilla Verschave (schatbewaarder) en de bestuursleden Antoon Garmyn en Clara Vanbeveren".
"In 1984 werd een orgel aangekocht voor de nog steeds vaste begeleider Robert De Haese, en van toen af trad men op met eenvoudige maar uniform kledij. Onze doelstelling is kerkdiensten op te luisteren. Daarnaast werken we mee aan culturele activiteiten, zoals bv. het jaarlijks ledenfeest van de Davidsfonds en de Lenteconcerten i.s.m. de Koninklijke Fanfare de Eendracht.

Lokaal

"Wekelijks werd gerepeteerd in de parochiekerk, en op koude winterdagen in de kloosterkapel. Later kregen we een lokaal in de oude jongensschool, en in 1987, kort na het vertrek van de Zusters Van Liefde, verhuisden we naar het nieuwe ontmoetingscentrum Ten Bercle. In 1990 kreeg het koor met Walter Bleyaert een nieuwe dirigent...".
"Geert Markey volgde in 1995 Walter Bleyaert op als dirigent. N.a.v. ons 15-jarig bestaan organiseerden we in 1997 een koortreffen met acht Diksmuidse koren... In 1998 werd het bestuur andermaal vernieuwd met Walter Bleyaert (voorzitter), Georges Vandewoude (ondervoorzitter), Chris Vandewalle (secretaris), Magda Tavernier (penningmeester) en de bestuursleden Rose-Mie Dobbelaere, Johan Scharlaken en Raf Dely.

Bestuurswissel

"Datzelfde jaar nam Geert Markey ontslag als dirigent en nam Walter Bleyaert tot april 2000 opnieuw zijn plaats in. Het voorzitterschap van Walter werd overgenomen door Georges Vandewoude en het ondervoorzitterschap door Johan Scharlaken. Nicolas Pervisum schakelde ondertussen over naar een vierstemmige bezetting. In april 2000 volgde een officikle huldiging en uitreiking van allerlei eretekens aan verdienstelijke bestuurs- en koorleden... Robert De Haese kreeg ook nog het zilveren ereteken opgespeld wegens 25 jaar dienst in de parochiekerk van Pervijze. 16 koorleden ontvingen het zilveren ereteken van 15 jaar trouw koorlid. In juli 2000 werd Steven Verplancke uit Zarren de dirigent, en iin maand later werd pastoor Philippe Vindevogel als proost verwelkomt" besluit Chris Vandewalle, secretaris van Nicolas Pervisum.

 

Goud voor Maria en Marcel (uit het Wekelijks Nieuws van 25/04/2003)

Naar aanleiding van de gouden bruiloft van Marcel Markey en Maria Vandenberghe werden de jubilarissen samen met de familie ontvangen op het stadhuis. Het echtpaar, wonende in de Pervijzestraat, is nu respectievelijk 76 en 70 jaar en heeft vier kinderen, zes kleinkinderen en iin achterkleinkind. Marcel was schilder-behanger en Maria huisvrouw.

 

Goud voor Jeannine en Andre (uit het Wekelijks Nieuws van 25/04/2003)

In Pervijze vierden Andre Lannoye en Jeannine Tilleman uit de Pervijzestraat 18 hun gouden huwelijksjubileum. Andri werd geboren op 11 maart 1928 en Jeannine zag het levenslicht op 18 april 1932. Het ja-woord werd gegeven te Ramskapelle bij Nieuwpoort op 18 april 1953. Het koppel kreeg drie kinderen en heeft ondertussen zes kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Andri was vroeger bouwvakker en metaalbewerker en Jeannine stond in voor de opvoeding van de kinderen. In zijn vrije tijd ging Andri vissen.

 

De brouwerijen van Pervijze (uit het Wekelijks Nieuws van 29/08/2003)

"Brouwerijen in Pervijze 1800-1914. De teloorgang van een nijverheid" is het jongste boek van de hand van Diksmuids stadsarchivaris Chris Vandewalle. De monografie schetst de geschiedenis van vijf brouwerijen uit zijn geboortedorp en is het vervolg op "De brouwersfamilies Comeyne-Vandewoude", een publicatie uit 2000, eveneens van de hand van deze jonge auteur. Het boek is tevens het achtste nummer in de reeks "Het Vlaamse Brouwbedrijf in historisch perspectief", een covrdinatie van de vzw Westhoekmonumenten en de Gilde van Sint-Arnoldus vzw.

In mijn dorp waren in het verleden verschillende brouwerijen en iin bedrijfsmouterij actief, vertelt Chris Vandewalle. Tot op heden werd op lokaal vlak maar weinig aandacht besteed aan deze tak uit de industrikle geschiedenis, wellicht door de schaarsheid van bronnenmateriaal, wat dan weer te wijten is aan de Eerste Wereldoorlog. Mijn 55 bladzijden tellend boek schetst de geschiedenis van vijf brouwerijen : de Dry Schichten (1854-1913), De Fortuyne (1801-1914), De Grave (1873-1914), Het Verghulden Vlies (1833-1845) en De Zwaan (1801-1914).
Eerder belichtte ik in een vorig boek de geschiedenis van de lokale brouwerijen Den Hert (1862-1914) en de Dry Schichten (1913-1958), en van de bedrijfsmouterij van de gebroeders Vandewoude (1906-1914). In 1900 telde Pervijze zes brouwerijen in het dorpscentrum. Na de Eerste Wereldoorlog werd slechts iin brouwerij heropgericht, zij het voor korte tijd. Van de zes brouwerijen waren Het Verghulden Vlies (1620) en De Zwaan (1620) de oudste.

De Snoek

De kennis van het bierbereiden berustte tijdens het Ancien Rigime vooral op ondervinding en familiale overlevering. Vanaf midden de 19de eeuw werd de brouwtechniek geleidelijk aan gemoderniseerd. De tweede helft van die 19de eeuw kende een sterke expansie vna de biernijverheid. In die periode werden in Pervijze drie nieuwe brouwerijen opgericht. Ze bloeiden, ondanks hun relatieve kleinschaligheid en beperkte investeringen. Begin de 20ste eeuw ontplooide zich een nieuwe bedrijfstak te Pervijze met de oprichting van een bedrijfsmouterij in de Veurnestraat door de gebroeders Vandewoude. De oorlog was er voor de brouwers van Pervijze te veel aan.
Het idee om dit stuk industrikle geschiedenis van mijn dorp te onderzoeken is ontstaan in 1995/. Toen wandelde ik voor het eerst door Alveringem langs een voor mij onbekende wandelroute die startte aan het gehucht Fortem, aan het Mout- en Brouwhuis De Snoek. De wandeling ging langsheen de restanten van wat ooit de zes mout-en brouwhuizen van Alveringem waren. Frank Becuwe gidste me doorheen dit brouwersdorp. Op aanraden en met steun van mijn neef Andri Vandewoude heb ik dan de geschiedenis van onze brouwerijen in Pervijze doorgelicht, wat resulteerde in mijn twee 'eigen brouwsels', met daarin het boeiende verhaal van mensen die komen en gaan, van wisselende activiteiten, van ondernemings- en handelsgeest die gepaard ging met fier vakmanschap en de noeste arbeid van de brouwersstiel, aldus Chris Vandewalle.

 

75 jaar Gezinsbond in Pervijze (uit het Wekelijks Nieuws van 19/10/2003)

Bij de Gezinsbond - de vroegere Bond van Grote en Jonge Gezinnen - in Pervijze werd onlangs feest gevierd. Deze afdeling, gesticht in 1928, mocht immers 75 kaarsjes uitblazen. Het begon allemaal met een 20-tal gezinnen die lid werden. Nu is dat aantal ruim verzesvoudigd.

"De Bond der Kroostrijke Gezinnen, later de Bond van Grote en Jonge Gezinnen en thans de Gezinsbond, ontstond in 1920". vertelt Bondsvoorzitter Debora De Vos. "In Pervijze werd een afdeling boven de doopvont gehouden op 25 maart 1928. Er woonden in die tijd zo'n 1200 mensen in ons dorp waarvan een 20-tal gezinnen lid werden. Toen was iin van de voorwaarden van het lidmaatschap nog dat men minstens vier kinderen moest hebben. Het ledenaantal liep snel op en eind 1928 waren er al 52 gezinnen lid. Vandaag telt Pervijze ongeveer 800 inwoners, en telt de Gezinsbond 132 leden-gezinnen."
Debora De Vos speurde in de archieven van de Gezinsbond in Pervijze. "Gedurende die 75 jaar hebben heel wat mensen zich ingezet en de afdeling Pervijze laten groeien tot iets moois. Helaas heb ik niet alle namen teruggevonden in de archieven. Driekwart eeuw is dan ook een lange periode. Ik heb wel teruggevonden dat Medard Avereyn in 1928 de eerste voorzitter was, en er ook twee ondervoorzitters waren : Gustaaf Vandeweghe en Emile Scheirsen. Meester Cornelis was de secretaris en de overige bestuursleden waren Paul Verstraete, Paul Cuvelier, Medard Ekelson en Alfons Degraeve.

Archieven

"Na Medard Averey werd Maurits Verslype de nieuwe voorzitter, op zijn beurt afgelost door dokter Maertens en later meester Roels. Na hem kwamen achtereenvolgens Bernadette Barbieur, Eric Vermeiren en tot op heden ikzelf. Als secretaris werd meester Cornelis opgevolgd door achtereenvolgens Louis Burie die toen schoolhoofd was, Anna Wouters, en tot op vandaag Paula Demolder. Paula is trouwens als een kwarteeuw lid en 23 jaar secretaris van onze Gezinsbondafdeling. Vandaar dat we haar vandaag met een kleine attentie bedanken, en hopelijk doet Paula er nog vele jaren bij", aldus bondsvoorzitter Debora De Vos.
...
Tijdens de viering van 75 jaar Bond in Pervijze werden er ook nog gelegenheidstoespraken gehouden door Gerda Vandensteen, gewestvoorzitter van de Gezinsbond, Jan Colaert, schepen van Cultuur van Diksmuide, en Bart Verbrugghe, voorzitter van de Culturele Raad van Diksmuide en van de Dorpsraad van Pervijze.


De kerstliederen van Johan (uit Het Wekelijks Nieuws van 26/12/2003)

Op zondag 28 december, het feest van de heilige familie, wordt de eucharistieviering in de Sint-Pieterskerk in Koksijde-dorp opgeluisterd door volkszanger Johan Vandenberghe met een hele reeks eigen kerstliederen.

Jarenlang was Johan accordeonist van dienst bij Willem Vermandere. Van een accordeonist wordt verwacht dta hij alles doet wat in zijn muzikale macht ligt , om de leadzanger triomfen te laten oogsten, zonder zelf applaus uit de zaal te willen halen... Johan ging de solotoer op, maar dit na zo'n volle tien jaar samenwerking met Willem Vermandere.
Mijn eerste eigen avondvullend programma verzorgde ik voor de grootste werkgever van de Vlaamse kleinkunst : het Davidsfonds in december 1981 in de Hooipiete in Lo-Reninge, vertelt Johan. Daar ontdekten de luisteraars een zanger die iets te vertellen heeft en over voldoende talent beschikt om de mensen te amuseren en te ontroeren. Intussen heeft volkszanger Johan Vandenberghe al vier cd's vol gezongen met diep-menselijke poktische teksten die duidelijk een boodschap meedragen.

Volkse pokzie

Johan Vandenberghe is geboren tijdens de tweede wereldoorlog in Pervijze. net als de bevolking van het IJzerstadje, hadden de inwoners tijdens de oorlog 14-18 veel te lijden. Johan was de voorlaatste in een gezin van elf. Pervijze was de eerste voedingsbodem voor mijn latere muzikale loopbaan. In de dorpsfanfare speelde ik klarinet, tuba, bariton en bugel. Aan vader Omer Vandenberghe leerde ik gedichten schrijven. Hoewel mijn ader zijn poktische producten toen niet ten gelde kon maken, werden ze geprezen op menig dorpsfeest.
Volkse pokzie zit dan ook vervat in de muzikale teksten van volkszanger Johan Vandenberghe. Na zijn huwelijk met Maria Simoens verhuisde Johan naar de kust, waar hij achtereenvolgens in't slotfabriekje en in de bouwnijverheid werkte. Later opteerde hij voor een vaste staatsbetrekking waar hij zijn muzikaal talent verder kon ontplooien en tevens nieuwe inspiratiebronnen kon aanboren.
Door deze nieuwe job kon ik het begeleidingswerk met Willem Vermandere beter combineren. 1200 optreden en tien jaar onder Willems muzikale vleugels heb ik erop zitten. Voor mij uiteraard een ideale leerschool, vertelt Johan.

Invloeden

Invloeden zijn een normaal verschijnsel in de kunstwereld, maar het zou dom zijn van mij om elke vorm van beonvloeding te logenstraffen. Iets anders is : niet bekwaam zijn aan de invloed van de artiest te ontgroeien. Het zich ontwortelen van een groot voorbeeld is voor mij een boeiende artistieke bezigheid. Het is wel zo dat niemand tot volkomen originaliteit bekwaam is. We hebben allen iets van anderen. Maar ik durf zeggen dat ik meer schatplichtig ben aan het literaire werk van Streuvels of aan de gedichten van mijn vader, dan aan mijn vriend Willem Vermandere. Trouwens mijn solo optredens zijn iets heel specifieks en vooral de kerstliederen hebben in deze tijd van egoosme een ver dragende boodschap, aldus Johan Vandenberghe.